Dinsdag was het eindelijk zo ver! Om 17u15 vertrok ik richting T-centralen om daar samenmet Cindy de trein te nemen. Cindy belde me om te zeggen dat ze haar trein gemist had en dat ze om 17u50 zou aankomen. We zouden nog zo'n 7 minuten hebben om onze trein te halen. Ik wachtte haar op, maar één probleem het perron verscheen niet op het scherm. We moesten een keuze maken gingen we voor de sporen 1 tot 10 of van 10 tot 20. Ik zei laten we naar spoor 1 tot 10 gaan. We liepen naar het perron. En zochten naar de bordjes, wat een geluk de trein kwam net aan op spoor één. We liepen naar wagon 16 want daar zouden we de komende uren op een comfortabele stoel door brengen. Wel zo'n stoel is niet echt comfortabel meer na enkele uren dat kan ik jullie verzekeren.

De trein rit duurde zo'n 17,5 uren. Een uur langer dan voorzien, maar dat is blijkbaar normaal. De trein heeft altijd vertraging. Jammer want zo misten we een uur van onze tijd in Kiruna. Om 11u30 woensdagmiddag kwamen we aan in kiruna. Ik belde naar Hendrik (de gids) om tezeggendat we er waren. Hij kwam ons ophalen in een grijs toyota busje. We waren niet de enigen, er warennog 2 Duitse studenten, 2 Chinese studenten en later zouden er nog een Canadese student en een Italiaanse studente bijkomen. We vertrokken en moesten nog zo'n 20 minuutjes rijden.

Toen kwamen we aan op een open plek midden in het bos. We krijgen eerst een warme ski broek en een paar laarzen. Daarna kregen we uitleg over hoe we moesten rijden met de honden slee en de sneeuwscooter. Eerst zou Hendrik rijden met de sneeuwscooter en de bagage, daarna zouden er 2 honden sleeën volgen en als laatste de andere sneeuwscooter. Cindy en ik reden eerst met de slee met de honden. Zij bestuurde eerst. Ik zou de donderdag de kans krijgen om dit te doen. Halverwege, zouden we wisselen en onze tocht verder zetten met de sneeuwscooter. Waw, fantastisch, je hebt zo'n groot gevoel van vrijheid als je op de honden slee zit, genieten van het landschap, foto's nemen, flimpjes... Echt een unieke ervaring. Ook de sneeuwscooter was super. We hebben wewat sneller gereden dan we mochten, maar waw.Toen we aankomen hielpen we eerst met de honden. Daarna ging iedereen op de grote slee zitten en bracht Hendrik ons naar ons verblijfplaats.

Onze verblijfplaats bestond uit allerlei kleine huisjes. Een huisje met de keuken, een sauna hutje, een BBQ hutje, een hutje met het toilet en de slaaphut. Geen luxe, het is back to basic. Het toilet kan je vergelijken met een hudo, stromend water hebben ze niet en een douche ook niet. Maar ik ben dat wel gewoon van op kamp. Ik had er weinig problemen mee en Cindy had hier ook geen problemen mee.

We zouden met de 8 studenten in een hutje slapen. De Canadese en de Italiaanse student waren er al, zij hadden het vuur aangemaakt in het hutje. We installeerden ons in de bedden en daarna was het tijd voor het middagmaal. Het middagmaal bestond uit rendier met pasta en groenten. Het was een lekkere maaltijd.

Na de maaltijd rustten we even uit om vervolgens te gaan cross country skieeën. Het was voor bijna alle 8 de eerste maal op latten. Dit zorgde voor grappige taferelen en de nodige valpartijen. We gingen samen op pad. Eerste uitdaging steile helling naar beneden. Ik volgde Cindy haar voorbeeld en deed mijn latten uit. Net iets te veel ervaring gehad in Assisi met valpartijen. Geen risico voor mij dus. Er waren er nog enkelen die ons voorbeeld volgden, anderen gingen er dan terug voor. We volgden het weggetje lang het meer en daarna gingen we verder op het meer. Het was echt genieten, de natuur is er schitterend.

Na een tijdje hielden we halt, een deel ging nog wat verder een ander deel keerde terug en genot van het landschap. Toen we terug kwamen warmden we ons op met een kop thee. Daarna was het tijd om aan het avond eten te beginnen. We leerden Laps brood maken, terwijl de jongens het vuur voor de sauna in orde brachten. We luisterden naar de top 10 van meest ongelofelijke zaken die Stig (de gids) had meegemaakt. En ze waren best wel grappig. Na het brood werd de vis gebakken en de aardappelen. Het rook heerlijk. Om 21 uur konden we eindelijk aan tafel. Waw, wat smaakt verse vis lekker, zoiets had ik nog nooit geproefd in mijn hele leven.

Na het avondeten praten we wat. We wilden allemaal graag het Noorderlicht zien, maar het was wat bewolkt, dus hadden we niet zo'n goede kans. Je kan het Noorderlicht maximum enkele minuten zien, soms slechts enkele seconden. Je moet dus veel geluk hebben. We zouden nog even moeten afwachten of het wel zo zou zijn. Stig zou even wat brood brengen naar iemand verderop. Plots hoorden we hem roepen, iedereen wist wat dit betekende. Als de bliksem was iedereen uit de keuken. Jassen aan, camera's in de handen en we keken naar de lucht. In het begin was het maar zeer zwak, bijna niets te zien. Stig zei dat we best naar het meer gingen, dat lag slecht op een minuutje van ons. Dus we haastten ons naar beneden. We hadden een goed uitzicht op de lucht. En ja hoor het kwam, het eerste groene licht verscheen aan de hemel, die om één of andere reden plotseling helder was geworden. De weergoden waren ons gunstig gezind. Het duurde slecht enkele seconden, maar het was indrukwekkend. Iedereen was blij dat we deze kans hadden gehad, wel jammer dat het zo kort duurde. We bleven nog even wachten en toen gingen we terug naar het husje. We zouden ons klaarmaken voor de sauna.

Cindy en ik wandelen eerst naar het toilet en keerden toen terug. Toen we terug wandelden naar het hutje, zagen we iets prachtigs. Allebei verstomd door het prachtig licht, konden we enkele seconden niets zeggen. Daarna kwamen we in actie en riepen de anderen. Iedereen stormde naar buiten, half zich aan het aankleden, best wel grappig. En daar stonden we dan met z'n allen op een rij naar de donkere hemel te staren waar het witte licht begon te dansen. Het witte licht maakte golvende bewegingen in de donkere hemel. Ik kan moeilijk beschrijven wat het Noorderlicht juist is of inhoudt. Het is telkens anders, het is iets unieks. Het is moeilijk met woorden te omschrijven. Maar één iets kan ik wel zeggen het is één van de meest magische dingen die er bestaan. En ik heb heel veel geluk gehad dat ik de kans kreeg om dit te zien. Twee maal op één avond dan nog wel, de eerste keer groen licht, de tweede maal wit licht. Later zou er nog een derde en een vierde maal volgen.

Nu was het tijd voor een bezoekje aan de sauna. Best wel grappig, de chinezen hadden hun bikini niet mee en besloten boven hun ondergoed een t-shirt en een halflange broek aan te doen. We waren allemaal benieuwd hoe lang ze dit zouden volhouden. Wel de t-shirt nog geen halve minuut en de broek nog geen minuut. Na 20 minuten had ik afkoeling nodig, we gingen met een paar buiten staan. Even afkoelen en dan terug. Hier zagen we opnieuw het Noordelicht opnieuw.

Daarna gingen we terug de sauna in. Na 20 minuutjes vond ik het genoeg. Ik was echt heel moe en besloot samen met Cindy terug te gaan. We gingen eerst wat afkoelen en dan naar bed. Tewijl we stonden konden we voor de laatste maal genieten van het Noorderlicht. Ditmaal wit en golvend. Wat een geluk.

Om 1 uur konden we gaan slapen. Om 9u30 stonden we terug paraat. Na het ontbijt gingen we ijsvissen. Maar de vissen hadden geen zin om te komen. Stig vroeg of het een probleem zou zijn om vroeger te vertrekken om 12 uur. Cindyen ik zagen dit niet zitten net zoals nog een paar. We zeiden we hebben betaald om tot 14 uur te blijven. Dus zijn we ook gebleven met enkele anderen. De Duitsers vertrokken al om 11 uur ze zouden hun trip verderzetten richting Noorwegen. Toen Stig terug was gingen we hout hakken voor de BBQ. Eenmaal het vuur brandde gingen we er gezellig rond zitten. We aten eland vlees en een soort worst. Ik ben niet zo'n fan van eland vlees, redelijk taai.

Na de maaltijd was het al 14 uur, tijd om te vertrekken. We maakten 2 honden sleeën klaar en 2 mensen zouden achterop de slee aan de sneeuwscooter zitten. Ik had nu de kans om met de honden slee te rijden. Wat een ervaring! Na een uurtje en een half waren we terug bij het beginpunt. We namen afscheid van Tom en Slyvia. De 2 Chinezen, Cindy en ik gingen mee met Hendrik. Hendrik bracht Cindy en ik naar het ijshotel. Waw, wat ben ik blij dat we een extra nacht geboekt hadden in Kiruna om toch het ijshotel te kunnen zien. Het was zeker de moeite waard. Wat verder in de straat van het ijshotel stond een Laps kerkje. We gingen er een bezoekje aan brengen want we hadden nog een klein beetje tijd voor de bus zou komen. We waren net onze rugzakken terug gaan oppikken aan het ijshotel toen we onze bus zagen. Maar het was te laat, de bus vertrok 2 minuten vroeger en wij zatten met een probleem want dit was namelijk de laatste bus terug naar Kiruna.

Er zat niets anders op dan een taxi te bellen. Gelukkig waren we met twee om de kosten te delen. Op het moment zelf konden we er niet mee lachen, ondertussen kunnen we er wel mee lachen. Moe en voldaan kwamen we aan in het hostel. We besloten om eerst eten te maken en daarna de sauna te gaan zoeken. Nu de sauna bleek niet beschikbaar, het was een opslagplaats voor handdoeken geworden. Dan maar een warme douche. We sloten de avond af met een kop thee en een leuk gesprek.

Vrijdagmorgen hadden we nog wat tijd om in Kiruna rond te wandelen. Geen aanrader, er is bijna niets te zien en het is geen mooie stad. We hebben er een kerkje bezocht. Om 12 uur hadden we de trein terug. We kwamen om 15u30 aan in Boden, waar we zo'n 2 uur moesten wachten op de aansluiting naar Stockholm. We besloten maar buiten in het zonnetje te zitten en een leuk gesprek te voeren.Om 17u15 zetten we onze reis verder. Zaterdagmorgen om 6u30 waren we terug in Stockholm. Het was een prachtige, onvergeetelijke ervaring.

Jammergenoeg kreeg ik zaterdagmorgen slecht nieuws te lezen. Ik kan gelukkig rekenen opheel wat steun van familie en vrienden. Dank je wel daarvoor. Maar ook hier in Stockholm zorgen mijn huisgenoten en Cindy goed voor me. Dus hoeven jullie je geen zorgen te maken.